Opwaartsche Wegen. Jaargang 16

[p. 567]

[Gedichten van M. ter Walle]

M. ter Walle
Dwing mij......

Hij wankelde en viel en toen zij zagen,
dat onder 't hout, gemarteld tot den dood,
Zijn lijf bleef liggen, dwongen zij een Jood,
een vreemdeling, om voor Hem te dragen,
wat Hij niet langer kon. Geen vriend
heeft Hem Zijn last verlicht; Hij ging alleen
door de van God verlaten diepte heen
naar Hem, dien Hij ten einde heeft gediend.

En wij, wij dragen wel òns kruis, want geen
van ons gaat zonder en soms drukt het zwaar
en schrijnend op den schouder, maar
zoo zwaar als dat van Hem is er niet een.

Maar als het moet, o God schenk mij
de kracht om met mijn zwakke leên te tillen
Uw last; en wil ik niet, dwing mij te willen,
zooals Gij Simon dwong,...... maar sta mij bij!

[p. 568]

M. ter Walle
Buiten

Ik kan Gods stem niet meer verstaan, ik hoor
hier alles van Hem zingen en tot Zijn eer,
alleen Gods eigen stem hoor ik niet meer.
Zwijgt Hij, of overstemt Hem het koor

van vogels en van ruischelende dennen,
die m'overkoepelen met groen gewelf.
Ik hoor hun lofzang, maar waar is God zelf?
'k Herken Zijn hand; wil Hij mij niet meer kennen?

Ik zou hier altijd, altijd willen toeven
en zwerven over duin' en langs de zon-
gestreelde stranden...... als ik kon......
Maar ik kan niet Heer, want ik blijf Uw stem behoeven.

Straks keer ik naar de stad, waar huis aan huis
het doffe lied van menschen zingt en leed
en waar men nauwelijks meer van U weet......
........................................................................
O God, ik hoor Uw stem, ik ben weer thuis.