Opwaartsche Wegen. Jaargang 16

[p. 510]

Karel van Dorp
Jezus en Maria

Elisabeth, toen haar Maria ontmoette,
juichte: ‘ik groete
die moeder des Heren mag zijn’,

maar Simeon, nemend haar Kindje in zijn armen,
zag vol erbarmen
die moeder des Heren mocht zijn.

Maria, die 't al in haar hart houdt geborgen,
mag nu verzorgen
haar Zaligmaker en God;

stil zingt ze: ‘wat God heeft beloofd zal geschieden,
ik dien en ik zie den
Zaligmaker, mijn God.’

Mensen, opdat voor ùw schuld Hij kon bloeden,
gaat zij Hem voeden,
drinken doet ze Gods Zoon;

dat mondje heeft later een beker gevonden,
vol van mijn zonden,
drinken moest hem Gods Zoon.

Ze kust Zijn schoudertje - God zal het vragen
't schandhout te dragen
over den kruisweg, alleen;

[p. 511]

 

blij leert ze stappen Zijn kleine voeten -

 

later, dan moeten

 

z' over den kruisweg, alleen.

 

 

 

Ze hoort haar Kindje slapende zuchten,

 

daarvoor gaan vluchten

 

Satan en zond' en dood;

 

 

 

soldaten zoeken Die 't graf zal bekrijgen,

 

opstaan en stijgen,

 

lachende op hel en dood.

 

 

 

Maar angstig moet ze het Kindje beveil'gen,

 

Wiens Geest zal heil'gen

 

elk dien de Vader Hem gaf;

 

 

 

bang helpt ze Zijn stemmetje woordjes stamelen -

 

eens zal 't verzamelen

 

allen die God Hem gaf.

 

 

 

Dit liedj' heeft den Zoon van Maria beleden;

 

zelf heeft zij gebeden

 

of ze van Jezus mocht zijn;

 

 

 

nu bidde, die 't maakte en elk die 't gaat zingen,

 

vóór alle dingen

 

of hij van Jezus mag zijn.