Opwaartsche Wegen. Jaargang 16

[p. 375]

M. ter Walle
Bekeering

Eens ging ik in de koesterende zon,
maar waarheen wist ik niet, want het felle licht
verblindde mij en ik hield den blik gericht
naar binnen, naar een sprankelende bron

van loutere vreugd...... En om mij heen
wist ik slechts zon en bloem' en zangen
van vogels en blind en gevangen
in de bedwelming van geluk ging ik alleen.

Toen viel de schaduw en werd alles kil
en leeg in mij, maar als ik mijn oogen open
deed, zag ik verwonderd velen naast mij loopen
naar een van verre wenkend, zonnig land......
En opgenomen in hun sterk verband
ging ik denzelfden duisteren weg en werd ik stil.