Opwaartsche Wegen. Jaargang 15

[p. 233]

Ed. Hoornik
Pirandello begraven

Hij had hem vreesloos in zijn slaap gezien,
den ongetooiden, zwarten wagen,
die zijn gedweeë lijk zou dragen,
- alleen niet zoo afgrijs'lijk arm misschien.

Hij kon noch lofspraak, noch gegrien
van vrouwen na zijn dood verdragen,
hij vroeg van 't hard Romeinsch regiem
slechts een gemeenen bolderwagen,

die op de keien akelig heeft gekraakt
achter een paard, een zwart scharminkel,
waarvoor geen mensch een kruis gemaakt
dan in het land een boerenkinkel.
Dit was het eind van d'aardsche anecdote:
een oud koetsier, die 't hoofd ontblootte.