Opwaartsche Wegen. Jaargang 15

[p. 192]

[Gedichten van G. Achterberg]

G. Achterberg
Over een leven....

Over een leven, weerstandloos,
houd ik mijn leden opgericht;
het graf ligt dicht,
waarin ik mij den dood verkoos,

omdat, wanneer de vlam zich richt,
ik hier moet zijn en ademloos
moet ondergaan de sterrenhoos,
neerslaand in mij tot een gedicht.

[p. 193]

G. Achterberg
Laat mij....

Laat mij u tot een lied herleiden,
dat er in zal geborgen zijn,
uw nameloos verblijden,
opdat het zal voorhanden zijn
als ik niet meer kan onderscheiden
wie ik tusschen de menschen ben.

[p. 194]

G. Achterberg
Laat ik u langzaam....

Laat ik u langzaam, ongeweld-
dadig ontdoen van duisternis,
nu uw verleden verloren is,
waaruit geen naam meer welt.

En zij voor uw vege mond gesteld,
pril van den dood, dit naakte lied,
en zing, want anders is u niet
gegeven - en wordt niet ontsteld

voor de komende tweede duisternis.

[p. 195]

G. Achterberg
Wij moeten slapen

Wij moeten slapen en ook deze nacht ontwijken:
in ons is geen geheim meer over om te vergelijken
hoe nu de maan bloeit boven dood en leven:
ik zie de naden op de bodem van mijn leven.
En hierop is dit eenzaam lied geschreven:
Wij moeten slapen en ook deze nacht ontwijken,
om niet aan eigen wanhoop te bezwijken.