Opwaartsche Wegen. Jaargang 15

[p. 81]

[Gedichten van Karel J. van Dorp]

Karel J. van Dorp
Twee gebeden voor dichters

I.

Lukas 23:27-32

Gij, die de tranensluier hebt verscheurd
der vrouwen van Jeruzalem, 't geschrei
verstommen deed van menslijk medelij
dat over U, niet om zijn zonden treurt;

Gij, die de Waarheid zijt, den hàrtklank keurt
van 't roepend rhythme naar welks heerschappij
strofen zich ordenen, tot het getij
keert en de dichters naar de diepte sleurt;

Gij, leer naar U hen luistren vòòr zij spreken
en, woorden wevende, omsluieren gaan
't kruis, van toorn en gericht 't verschriklijk teken;

Gij, was hun ogen rein en spreek hen aan,
opdat z' als hun genezen ogen breken
achter hun angst Uw lichtend kruis zien staan.

[p. 82]

II.

Lukas 8:6 en 13

Genees hen van dien angst voor kerstmis, pasen,
hemelvaartsfeest en pinkster, dagen van roof
als hun verraderlijk gevoelsgeloof
't heilig gezang van Uw oprechte dwazen

vleuglen ontsteelt en stijgt, roekloze extase,
terwijl beneden 't net der zonden schoof
over hun zielevogel, blind en doof
piepende fladderend tussen de mazen.

Heer, hoor die Gij tot zingen hebt verkoren:
hun laatste hulpgeroep tot U schreeuwt schel;
gaat het in stomme duisternis verloren?

als, wanklende tussen hemel en hel,
zij U nergens meer zien, nergens meer horen,
Gij hoort, om Jezus' wil, hun kreet toch wel?

[p. 83]

Karel J. van Dorp
Sleutelen des hemelrijks

Hij wankelde en wierp zichzelf ten buit
aan zonden, niet ten bloede toe bestreden,
en alles wat w' uit liefde voor hem deden
kon hem niet keren. Hartstocht ongestuit,

roept ge hem nòg? werd weer uw lachen luid?
koortst nog uw zengend vuur door al zijn leden?
God, hoort Gij dan in al ònze gebeden
eenzelfde stem, die, snikkend, bidt en muit?

Vergeef; bid Zelf in hem: hij hoorde U niet
omdat hij sprak toen hij had moeten zwijgen,
en nu hij zwijgt hoort hij Uw toornend dreigen

omdat hij schaamteloos meezong het lied
van trouw, toen hij Uw kind'ren durfde dopen.
God des Verbonds, o, doe Uw armen open.