Opwaartsche Wegen. Jaargang 15

[p. 44]

M. ter Walle
Avondmaal

De witte baan van 't ster-bezaaid damast
Bedekt in strakke lijn de ruwe schragen,
Waardoor het zware zilver wordt gedragen
En houdt de schaarsche zonneglimpen vast.

Boven de schaal breken de handen fijn
Het brood, dat Gij ons geeft, de dagelijksche disch;
Maar nu gewijd door de gedachtenis
En de genade, die ons aanneemt zoo wij zijn.

Wie zijn het, die mij brood en wijn straks geven?
O Heer, Gij, Die nooit maakt' een onderscheid,
Geef, dat mijn hart ook na Uw disch bereid
Zal zijn met hen als broeders saam te leven:
Met gindschen mensch, die m' onverschillig laat
En ook met dien, dien 'k in mijn binnenst haat.