Opwaartsche Wegen. Jaargang 15

[p. 43]

Arthjo Marja
Soldatengrafschrift

Uit blanke sneeuw bloeien de anemonen,
een kind heeft spelend zijn hart stukgeweend,
voor ons, die aan de koele bronnen wonen
zijn dageraad en schemering vereend.

Dit blijft: Waat'ren die aan de rots ontspringen,
maanlicht, dat naar vrouwen en liefde dingt,
herfstwinden die langs gouden vruchten zingen,
het graf waarop een krekel sjirpt en zingt.

Velen voerden met vaste hand hun teugel,
de roem van duizend slagen is verwaaid,
- van heldendom rest een verweerde heuvel
waarop rood als een vlam het onkruid laait.

Kong-fu-tse.