Opwaartsche Wegen. Jaargang 15

[p. 17]

[Gedichten van W. Hessels]

W. Hessels
Afrikaans landschap

Soms schijnt het mij of dit verklaarde landschap
dat niets te raden overlaat,
zo zwart op wit, en zonder hartsverwantschap,
slechts in mijn blik bestaat:

een droom die angstig buiten mij verstarde,
waarin 'k als een krankzinn'ge ben verdwaald,
vrezend dat ieder ogenblik het held're harde
uitzicht als door een decor wordt opgehaald.

[p. 18]

W. Hessels
Guitaarspeler

Zijn vingers tasten koortsig de guitaar
als de avond alles stil maakt en verloren.
Een simpel melodietje is het maar.
Zijn klein getinkel is niet ver te hooren.

Hij heeft den langen dag vergeefs getracht
zijn zieke keel, zijn vonnis, te vergeten.
Nu stijgt zijn angst met 't naad'ren van den nacht
en tokkelt hij de snaren als bezeten.

Ik zie in 't bed zijn magere figuur,
half om het slanke donk're hout gebogen.
Zijn spel klinkt zorgeloos en licht en puur;
de angst, de eenzaamheid, zijn in zijn ogen.

[p. 19]

W. Hessels
Vuurwerk

De sterren schijnen en de krekels zingen
eentonig als het altijd is geweest,
onaangetast door het luidruchtig feest
gevierd door rusteloze stervelingen:

de sidderalen die de nacht inzwemmen
en de boeketten van veelkleurig vuur
die barsten in het sterrenvol azuur,
de knallen die het zingen overstemmen.

Hoe wrang is 't bij dit schouwspel te ontdekken:
verwanter ben ik aan die korte pracht
dan aan de krekels en de sterrennacht,
die het oneindige verlangen wekken.

[p. 20]

W. Hessels
Vliegmachine

Hij vaart statig tussen doelloze vogels
en grote, verscheurd-drijvende wolken heen,
recht naar zijn doel, koninklijk en alleen.
De gladde schilden zijner ranke vleugels

kaatsen de zon als spiegels zonder breuk.
Hij heeft rondom een cirkel uitgezet
van overmoedig-gonzende muziek,
maar zelf hoog-onaanrandbaar boort hij met

vlijmscherpe zekerheid de zachte wand
der lucht en klieft haar koele stromen:
o strenge heerser over onze dromen,
schitterend beeld dat aan den hemel hangt.