Opwaartsche Wegen. Jaargang 14

[p. 371]

D. de Vries
Geloof

Niet dit danken wij U, dat Gij ons leven
omheind hebt tot een stillen hof, -
niet, dat w' aan duisternis ontrukt en louter
verrezen zijn uit drek en stof;
niet, dat ons denken, moeizaam schrijdend,
mocht stijgen tot den hoogsten top -

maar dit: dat uit dit donk're slop,
uit angst en twijfel, 't ongestild verlangen,
dwars door de wilde strijdgezangen
en 't trotsche weten, Gij dit nieuwe lied,
deez' dwaasheid bevend rijzen liet:

Heer, ik geloof!