Opwaartsche Wegen. Jaargang 14



[pagina 347]
Puntjes bij paaltjes Hoe men van een vers...... een ander vers maakt Anton van Duinkerken dichtte indertijd over Voetius: Een somber man, die geen gelijk kon krijgen, Ofschoon hij duizend dingen beter wist dan al zijn vijanden. Een polemist, die telkens werd verslagen door hun zwijgen. Een dominee, die in de wisseling van woorden en spitsvondige gedachten over genade of recht, zijn laatste krachten verspilde en zonder roem daaraan verging. Een Hollander, niet beter, ook niet slechter dan 't gros, maar met het kenmerk van zijn land een beetje dieper in zijn ziel gebrand. - Wie is op heden groter, wie oprechter? Op 30 October kon men in De Nederlander de volgende poëtische uiting van een zekere G. Nieuwenhuysen lezen, waarbij commentaar overbodig is:
Luther. Een monnik, die maar geen gelijk kon krijgen, Ofschoon zijn ziel de waarheid had beleefd, dat eigenwillig werk den mensch geen vrede geeft; hij kreeg den banbul thuis, toen hij niet wilde zwijgen! Luther wordt vervolgens een zoeker, een herder, een prediker en tenslotte: Een mensch van vleesch en bloed, niet beter en niet slechter een zondaar, die zijn hart voor God had uitgestort, maar door geloof alleen volmaakt rechtvaardig wordt: wie was in dàt geloof ooit kinderlijk oprechter? Let wel: de herkomst van zijn rijmwoorden had de heer Nieuwenhuysen bij zijn vers niet vermeld.