Opwaartsche Wegen. Jaargang 14

[p. 152]

E. Legrand
Melancholia

Gij zijt weer in de stad gekomen,
ik heb het niet van U vernomen.
Het is al duizend jaar geleden,
duizend jaar en ééne dag,
was 't gisteren dat ik U zag?
Ik kan dit beeld maar niet vergeten:
het was een snel en kort gericht,
maar ied're lijn van Uw gezicht
staat sedert in mijn hart gegrift.
Die dag: de boot legt aan,
de kettingen rinkinken,
‘laat ons het afscheid drinken
en van elkander gaan’.
En gij zijt toen gegaan
en ik bleef op de kade staan.
Nu zijt gij in de stad gekomen,
ik heb het niet van U vernomen.