Opwaartsche Wegen. Jaargang 14

[p. 84]

E.L. Smelik
Jeremia

Een tak, die boven zijn hoofd bewoog,
geurde hem wakker.
Daar schreed een ploeger groot en toog
de ploeg scherp door den akker.

Stem, die uit zonlicht naar hem riep:
- nog eer gij schreide
was Ik het, die in duister u schiep
en toebereidde.

De wereld is zoo wijd rondom,
uw volk en alle volken,
hemel en aarde werden stom,
gij zult mijn woord vertolken.

- Spaar mij genadig. Stel mij vrij;
aanzie mijn jaren!
- Al uw tekorten dienen Mij,
al uw bezwaren.

Ik neem uw jeugd, uw kracht, uw wil,
en al uw vreezen,
gij zult, voor eigen angsten stil,
een held Mij wezen.

[p. 85]

 

Verstoor, ontruk, verscheur, verderf,

 

brand alles heilig!

 

Is 't al verbroken op mijn erf,

 

dan bouwt gij veilig.

 

 

 

Leeg is het land, duister de lucht,

 

en alle leven

 

in schrik en stilte weggevlucht.

 

De bergen beven.

 

 

 

De wolken wachten, oordeel broeit

 

zwart in het noorden,

 

rooddreigend vuur, dat nadergroeit

 

komt al uw land vermoorden.

 

 

 

Jaren als zeeën zullen op u breken,

 

vloed over vloeden,

 

Ik stel u tot een onvermurwbaar teeken

 

midden in 't woeden.