Opwaartsche Wegen. Jaargang 14

[p. 17]

H. de Bruin
Bij een schilder

Al deze dingen hier dicht om ons heen,
die 'k rakelings bereik, en wilde mijen,
wijl ze zo wankel lijken en niet lijen
dat iets ze roert; geen hand, geen blik, geen naam......

hij bracht ze in dit kleine huis tesaam
van heinde en verre tijden en kontrijen -
maar in het droomheelal der schilderijen
stelde hij ze vást, als werelden uiteen.

Zoals hij door het huis loopt en niet rept,
maar wandelt argeloos en reeds ontwend
aan een van deze dingen nog te roeren,

is er een lichte hoede: 't sentiment,
dat tussen al de vormen die het schept
de ruimten wederbaart uit de kontoeren.