Opwaartsche Wegen. Jaargang 13

[p. 138]

Stemmen

Onder bovenstaanden titel opent de redactie een nieuwe rubriek waarin zij aan onze jongeren gelegenheid wil geven zich te uiten over onderwerpen en vraagstukken, die hen in bijzondere mate bezig houden. Het spreekt wel vanzelf, dat voor deze rubriek alleen die artikelen in aanmerking kunnen komen, welke naar het oordeel der redactie voldoen aan de algemeene eischen (klaarheid van uitdrukking, weloverwogenheid en ruiterlijkheid van inhoud), die aan publicaties moeten worden gesteld, en tevens in overeenstemming zijn met het kader en de bedoelingen van het tijdschrift.

DE REDACTIE

Antwoord

Aan de jeugd, aan de jongeren der eeuw.

Aan de kracht en de glorie, de hoop en de vreugde van heden.

Hernieuw uw bestaan!

Velen hokken mat en lusteloos bijéén als slaven zonder drijver, lamgeslagen en zonder veerkracht.

Is er geen dóel, geen uitzicht?

Zijn ze losgeraakt van den vasten grond der dingen, het gelóóf?

Het is mogelijk.

Evenwel, met gejammer komen we er niet, hier kan in allen ernst gewezen worden op het woord van Christus: ‘Wie van ulieden zal met bezorgd te zijn een el aan zijn lengte toedoen?’

Het is geen kunst, met eenige routine en verbeelding een somber aandoend versje te schrijven, waarin ‘nacht’ al z'n leven rijmt op ‘klacht’ en ‘nood’ op ‘dood’ en ‘smart’ op ‘hart’, waarin bij wijze van tegenstelling op ‘zorgen’ natuurlijk ‘morgen’ volgt en waarbij het woord ‘angst’ het op zijn tijd óók doet!

Het is geen kunst en daarom ook geen Kunst.

Laten we eens nadenken over de woorden, die we gebruiken.

Wat is ons hart? Het centrum van al onze levenskrachten, het altijd bewegende, nooit of te nimmer rustende, drijvende, kloppende, hamerende beginsel van ons bestaan. Een uiterst belangrijk en onmisbaar ding.

Wat is smart? Smart is het kreunend protest van een ziel, die doodelijk beleedigd is. Het is een gesteldheid, waaruit elk oogenblik de felle steekvlam van spot of bitter sarcasme kan schieten. Het is een innerlijke woede, die vervloekingen op de lippen brengt.

Wat is angst? Werkelijke angst is een verlammende beklemming, die alle levensverrichtingen begeleidt en belemmert, die alles somber en noodlottig, afschuwelijk grauw en

[p. 139]

nutteloos maakt. Het is een toestand, die stervensverschijnselen wakker roept en zonder tegenwicht onhóudbaar is.

Daarom zijn deze woorden te zwaar van inhoud, dan dat ze als rijmwoord of dooddoener mogen worden misbruikt, want ze zijn de uitdrukkingsvorm van een ongehuicheld en sterk levensverschijnsel.

Maar angst en smart kunnen den stoot zijn tot vernieuwing en hoe dieper ze ingrijpen, des te geweldiger zal de verheffing zijn.

Wanneer langzaam aan alle grond onder uw voeten verdwenen is en afgronddiepe twijfel u gebracht heeft tot aan de randen van den eeuwigen dood, wanneer het uiterste punt bereikt is en geen dieper diepte mogelijk, dan kan het gebeuren, dat uw ziel omzwaait, in blinkende nieuwheid komt de zuiverste levensopenbaring op u aan en vol van ongekende verrukkingen hervindt ge uw eigen stem.

Een stem, die gaat zingen en juichen, bliksemen en bloeien, hijgend van ontroering, schaterend van vreugde, striemend als een orkaanvlaag, zacht als de omhelzing der eerste en puurste liefde, streelend als de handen van een sterken, donkeren minnaar, scheurend als een klauw in de wildernis, zegenend, vloekend, bouwend, brekend, vol van ongeduldigen ijver tot waarheid.

Een éigen, éigen geluid.

Want tot den twijfelende, den doodelijk vermoeide kunnen wij zeggen in groote rust: Bedenk, dat God machtiger is dan alle macht en dat Hij zelfstandig en geheel onafhankelijk van ons bestaat.

Dat is de zegen, de sterke genade, want hoe zouden wij duurzaam kunnen steunen op iets dat van en in onszelf en daarom van óns afhánkelijk is?

Steunt niet de boom op de stevigheid der bodem en de vogeivierk op de dichtheid der lucht?

Zoo steunen wij op God, Hij is de Gansch Andere.

Nog is de wereld vol onrecht, werk tot verbetering en bouw den brug, uw techniek is uw kracht, als er gelóóf is.

TH. VAN DER LEEK