Opwaartsche Wegen. Jaargang 13

[p. 4]

Geteekenden
T. Lammers

Wij zijn de zeelui aan de wal,
ons is de kalme deining van de veilige rivieren
liever dan de zee,
wij minden het varen enkel om het passagieren.

En onze schuit ligt stil.
Wel draagt de steven van Uw verbond het dreigend teeken.
Het brandt. Maar nauwelijks aan de havenkant
zijn wij bekoord, bezweken.

Gij hebt eens op een vreemde reis
Uw naam gloeiende in het hout gekorven.
Het deed ons pijn - toen is het schaarsch gebed
onvolboren in het hart gestorven.

God, tooi Gij onze zwakke schuit
met wimpels van vertrouwen en hijsch het zeil en
gooi de touwen los en houd het roer,
dan varen wij met volle zeilen
de haven uit!