Opwaartsche Wegen. Jaargang 12

[p. 296]

Sterren
Jo Kalmijn-Spierenburg

Het wordt geen nacht, het wordt niet duister,
hoewel wij slapen willen en de oogen sluiten.
De sterrentuinen bloeien buiten
voor 't venster met te grooten luister.

Wij wilden wel tot onze kindsheid keeren,
toen wij lang talmden op de bloote voeten
om opgetogen een voor een te groeten
de duizend lampjes van het huis des Heeren,

toen wij 't verminkt gebedje konden
zoet staamlen aan Gods eigen ooren.
Wij hebben die gemeenzaamheid verloren
en bidden moeilijk met verbeten monden.

Maar als de nacht zoo klaar is en doorschenen,
dan wordt het stug verweer diep in ons zwakker,
dan wordt het kind weer in ons wakker
en kunnen wij om zooveel licht wel weenen.