Opwaartsche Wegen. Jaargang 12

[p. 268]

Ahasverus
Ab. Visser

Het was dit, dat zijn maag're hand
Schuchter betastte dichte poort,
Of bevend streek langs blinde wand,
En dat zijn klacht nooit werd verhoord.

Het was, dat, waar de struiken staan
Verdord langs het scherpstenig pad,
Hij treiterend de dood zag gaan,
En vrucht'loos om verlossing bad.

Het was ook, dat de mensen hem
Ontweken om de starre haat,
Die heeste in zijn rauwe stem,
En sprak uit zijn puingrauw gelaat.

't Was bitter, dat hij immer meer
Verafschuwd door de wereld toog......
Maar duldelozer rees steeds weer
De moede Man-met-'t kruis omhoog.