Opwaartsche Wegen. Jaargang 12

[p. 185]

[Gedichten van Jan H. Eekhout]

Mariageboorte
Jan H. Eekhout

Wat weten wij van de Engelen dan dat
Toen geur van rijpend fruit het dal doorstroomde
Zij 't huis van Joachim te naderen schroomden,
't Geringe aan den rand der kleine stad,
En verontrust de nachtruimte doorkruisten
Of drongen dicht en ademloos tezaam
Beluisterend in zich 't lied van Haren naam
Dat als een bron, verborgen, neurde en ruischte -,
En dat de gansche streek van Nazareth
Wit lag als van een teeder onaardsch sneeuwen
Waarvan de pure droom na twintig eeuwen
Nog lichten zou door elk oprecht gebed - -

Maar o de angst achter al deze dingen:
Het torsen dier tè zware zaligheid:
Hij heeft Haar lichaam tot zijn Woon gewijd!:

(En hièrvan spreken geen herinneringen):

Het wèten: hoe Hij Haar als Moeder groet
En in dien groet der aarde dood verstoorde,
En Zich tot Haar bereidt en weldra door de
Diepten gaan zal van Haar ziel en Haar bloed.

[p. 186]

De gelofte
Jan H. Eekhout

En deze zou het zijn: was ook hij niet
Van klaren koninklijken stam en kuisch
En vroom als een goed dienaar van den Heer -
Jozef -?

Voorzichtig schoof hij 't koele goud

Rond haren vinger en blij schuchter deed
Zij hem gelijk en schouwde hem dan aan -

Eén tel slechts, één ondeelbaar oogenblik -

Peillooze diepten twee ontvingen hem
Waarin de purperen smart van eens nog sliep -

Hij huiverde in dit zoo zeer zoet vergaan
En wist: Het is de eeuwigheid, het is
Zon, maan, gesternte, hemel, God -

Toen sloeg zij hare fijne wimperen neer,
Want ook in zijne grijze oogen had
Zij, sidderend, ontwaard, hoe God daar was
Zoo hecht, zoo groot als in het Tempelhuis -

En wijl zij knielde, dacht zij vóór zij bad
(En smeekte: God neem dit geluk terùg!)
Aan 't glanzend wit der draden door zijn baard.