Opwaartsche Wegen. Jaargang 12

[p. 153]

[Gedichten van A.J.M. de Vries]

Liedje
A.J.M. de Vries

Mijn arme trots van bedelaar
Verbijt zich in dit groot bezit,
In al, wat mij gewordt van dit
Vervullende: uw stilheid diep en klaar.

Gij zijt onwetend u genoeg,
En geeft onwetende, hoe veel!
En mijn verlangen neemt zijn deel,
Wetend zijn armoe en zijn nooit-genoeg......

Zijn armoe, die niet geven kan,
Maar, hong'rig, altijd nemen moet
Zijn deel van vrede, wijd en goed -
Uw rijkdom merkt er zelfs 't gemis niet van!

[p. 154]

Finale
A.J.M. de Vries

Daalt de eeuwigheid ons neder,
Adelaar, wiens hel geveder
't Huis doorvlaagt met licht?

In het licht, het stralend-helle,
Is een witte immortelle
Uw onzegbaar-zacht gezicht.

Is zijn vleugelpaar een wagen,
Die ons in zijn rijk zal dragen?
- Rijzen wij met hem!

Nu wij 't hoofd ten afscheid wenden,
Zingt ons 't koor der instrumenten
't Triomphale requiem.

En reeds zien wij, tijd-ontstagen,
Midden in een starrenregen
Lachend, aarde, naar u om:

Want reeds blinkt ons in de verte
't Witte, magische gesternte:
Ons Elysium!