Opwaartsche Wegen. Jaargang 12

[p. 122]

Verteedering
Jan Ietswaart

De wulpen roepen; een Octobernacht
Heeft hen als rusteloozen voortgedreven,
De wind is zacht en zingende geheven
En in den wind roepen de wulpen zacht.

De uren zijn vergaan en onze droomen
hebben de handen streelend bij elkaar gebracht;
En langs de ramen, roepende en zacht
Is het geluid van regenen gekomen.

Nu zijn jouw handen weer van ons verbond
Ben je als kind weer bij me komen zingen
Nu gaan de laatste rozen openspringen
Als uit het duister van een weeke mond.