Opwaartsche Wegen. Jaargang 12

[p. 41]

[Gedichten van Elly van Buuren]

Herfstliedje
Elly van Buuren

Het zingen van de herfst is altoos een der

wijzen die wij het zuiverste verstaan,

wijl op dit rythme onze harten slaan
zwervende op de grens van het bestaan.
Op deze wijs wordt dood en leven eender:
er is geen vrucht, tenzij wij ondergaan.

[p. 42]

De profundis
Elly van Buuren

Heer, in ons woont en heerscht de laffe vrees
en 't maatloos zelfbeklag om Uw erbarming,
zoo hunkerend ontbeert een vrouw d'omarming,
waar zij getroost, doch weerloos uit verrees.

Wie gordt nog onze dadeloosheid aan
met nieuwe kracht tot dwaze idealen?
O, om nog eenmaal roekloos te verdwalen
en onverwacht op heilgen grond te staan!

Naakt zijn wij in Uw onmeedoogend licht,
doch hebben het elkander sluw verholen
door op dit zinloos feest te dansen met gestolen
maskers voor een geheimloos aangezicht.

Wij doen tot aan het bitter einde mee
en schoon Gij ons dit huichlen zult verwijten
durven wij zelfs om Uw erbarming pleiten:
Heer spaar ons in het laatste démasqué.