Opwaartsche Wegen. Jaargang 11

[p. 320]

Boekbespreking

Wuivende Wieken, door R.J. de Stoppelaar. L.J. Veen's U.M., Amsterdam.

De bekende natuurliefhebber R.J. de Stoppelaar heeft aan zijn populaire geschriften over pittoresk Nederland en wat daarin-en-achter tot leven ontluikt en huishoudt, een nieuw boek toegevoegd, dat op het eerste gezicht reeds aantrekt.

De prachtige silhouet van den aalscholver op den omslag is nog maar een klein voorproefje van de schoonheid, die een dertigtal artistieke foto's tusschen den tekst te genieten geeft. Bizonder geschikt is dit boek, om, tijdens de a.s. slaap-periode der natuur, in de huiskamer met haar in contact te blijven en ze straks bij haar opleving met meer aandacht en belangstelling gade te slaan.

De Stoppelaar's boek is niet alleen leerzaam voor de onderscheiding der verschillende ‘wuif-wiekende’ bewoners van het landschap, maar tegelijk doet het een aanlokkelijke methode aan de hand voor een genoegelijk verkeer met mensch en dier.

Ook typografisch is het werk uitstekend verzorgd.

d. Br.

De bloem van den nacht, door Nino Salvaneschi, vert. u.h. Italiaansch van Mary Robbers. N.V. U.M. ‘Elsevier’, Amsterdam. 1933.

Het boeiendste gedeelte uit dezen roman zijn de bladzijden waarin het langzaam groeiend besef van den schilder, dat hij het gezichtsvermogen zal verliezen, wordt beschreven. Geheel buiten de sfeer van dit levensfragment staat de teekening van het Parijsche artistenleven en het verhaal van verschillende occulte ervaringen van de hoofdpersoon. Tegenover de werkelijkheid van dit zware levenslot doet het motief der incarnatie en voorbeschikking, dat door dit verhaal van leed en hervinding van een levenstaak is heengevlochten, ietwat legendarisch aan. De aandacht, eenerzijds getrokken naar fantasterijen en spookgeschiedenissen en anderzijds gericht op het zielsconflict, wordt te zeer verdeeld en de eindindruk blijft daardoor weifelend.

Desondanks laten de figuur van Vanni, en van het meisje Simonetta, de welriekende bloem die in den nacht van zijn lijden ontbloeit, een sympathieke herinnering achter.

d. Br.

De droomfabriek, door llja Ehrenburg. W. de Haan, Utrecht, z.j.

Inderdaad is de filmindustrie treffend gekarakteriseerd met de betiteling: Droomfabriek. De bezwaren die iemand kan hebben tegen de werkelijkheidsverbeelding van de film en de gevolgen hiervan voor het realiteitsbesef van de oncritische massa, zijn onder dit aspect zeer wel en zeer juist in het licht te stellen.

Indien men daarbij echter uitsluitend uitgaat van materialistische overwegingen, van de begeerte naar winst, meer winst, eenerzijds, en de behoefte aan verstrooiïng aan den anderen kant, dan heeft men het verschijnsel toch nog zeer oppervlakkig bezien.

Ehrenburg ontbladert dit gewas aan den boom van onze cultuur wel met veel animo, zóó, dat we als toeschouwers soms vandalistische neigingen bij ons voelen opkomen, maar de aangestoken kern ontbolstert hij niet. Hij wroet en hakt wel, maar kweekt niets, of het moest een misselijk ongenoegen zijn met al dien rotrommel in den tuin van onze maatschappij, waarvan hij op zijn wijs een paradijs wil maken.

Interessant is dit boek alleen voor hen, die toch zoo uiterst nieuwsgierig zijn naar anecdotes over filmmagnaten en hun milieu en die daarna nog haastiger naar het kijkspel van de film loopen. Resultaat: méér winst - échter droom.

d. Br.