Opwaartsche Wegen. Jaargang 11

[p. 145]

In memoriam Alice Nahon
Jan H. Eekhout

Zij heeft tot den Dood
gezegd:
neem nu dit lijf -
dat het weze in zijns Oorsprongs
schoot
gelegd -

neem deze oogen waarin de lentes stierven -
neem deze handen die nooit heil verwierven -
neem deze voeten die te moeizaam zwierven -
neem nu gansch dit
zoo broos
verblijf -

toen was 't dat de nachtlijke Dood
een Engel werd
groot
en wit -

mateloos
werden de laatste zichtbare dingen
der aarde overstelpt
van zijn gloed -

[p. 146]

 

dan weggewischt

 

voorgoed -

 

- er restten vreemde IJle

 

herinneringen -

 

 

 

en hij die verblindde als de zon

 

en als de hemel verblijdde

 

wenkte haar tot zich:

 

Kom.

 

 

 

zij sidderde toen zij dicht

 

aan zijn zijde

 

- licht aan licht -

 

de steile

 

opvlucht

 

begon.