Opwaartsche Wegen. Jaargang 11

[p. 81]

[Gedichten van Elly van Buuren]

Profeet
Elly van Buuren

Soms vaart in hem de onrust der profeten
en spreekt hij staamlend van de eeuwigheid,
zijn hart klopt op het rythme van de tijd
doch niemand is zoo fel van God bezeten.

Zijn leven staat gespannen tusschen deemoed
en 't trotsch besef een dienstknecht Gods te zijn,
er schijnt voor hem geen duisternis te zijn
donkerder dan een schemerlichte weemoed.

Zoo is hij ons in wezen vreemd gebleven,
hij brengt een boodschap die wij niet verstaan,
hij gaat een weg die hij alleen moet gaan
- dezelfde weg waarlangs zij Jezus dreven -

Want allen schuwen wij de steile wegen
waarlangs hij eind'loos voortgedreven wordt,
tot waar het laatste pad in d' afgrond stort
en God geen waarborg is voor zekerheden.

[p. 82]

Mislukte hemelvaart
Elly van Buuren

Angst en verrukking waar wij niet van spreken,
de zoete pijn van een verdwaasde nacht
waarin wij, aan het kansspel onzer kracht
driftig en onbevredigd zijn bezweken,

Geluk, waarnaar wij roekeloos ontweken
in de kristallen gondel van de nacht -
niets rest ons nog, want God heeft ons veracht
en als een steen op aarde teruggesmeten.

Nu weten wij, maar spreken daarvan niet,
- want bitter is het dit een naam te geven -
God heeft met onze droom de spot gedreven,
niemand wordt ooit uit twijfel of verdriet
in vreugdevolle hemelvaart ontheven,
die zich niet blindelings wil overgeven.