Opwaartsche Wegen. Jaargang 10

[p. 289]

Makker
door H. de Bruin.

Voor X., een kantoorbediende.

Om jou te kennen, makker, moest ik kennen
duizend, en om die duizend jou alleen.
Jou ondervinden en aan je ontwennen
is worden wezenloos en wezenseen.

De uren glanzen makker: duizend namen
zijn mij bewust - maar jij bent nameloos.
Onder de duizenden voorbij mijn ramen
toch, kameraad, herken ik jou altoos,

want snel en wit doorwandelen jouw oogen
de schijngestalten van verlies en baat;
achter je masker schept het fel bewogen
leven een oogwenk helder jouw gelaat.

De dagen zijn het zwervende omwinden
van huis en haardstee met een labyrinth....
Ik moet je makker zijn, de welgezinde,
één die den verren ommegang begint

met jou; om jouw nog altijd niet te stillen
vertwijfelingen tusschen keus en lot,
om jouw onmooglijk kunnen en toch willen
blijven in 't schaduwlooze land van God.