Opwaartsche Wegen. Jaargang 10

[p. 257]

[Gedichten van Muus Jacobse]

De gracht
door Muus Jacobse.

Nu staan de wolken stiller en de gracht
Verdonkert zeer onder het loof der bomen.
Zal deze avond nog het einde komen,
Zullen de blaren vallen deze nacht,

Gebogen naar de spiegeling der dromen,
Die een voorbije zomer heeft gebracht?
Neen, neen, de blaren vallen deze nacht
Nog niet, het einde is nog niet gekomen.

Niet voor zij donker van het laatste licht,
Niet voor zij zat zijn van de laatste droom,
De laatste zonnige Oktoberdag,

Zullen zij vol zijn tot het laatst gericht,
Zullen zij zwaar zijn tot de veegste zoom,
Zullen zij vallen, langzaam als een vlag.

[p. 258]

De vijver
door Muus Jacobse.

Toen haar het bospad om de vijver voerde,
Nauw overschaduwd met doorschijnend groen,
Diep en onschendbaar in het onberoerde
Licht van een koele noordse zomernoen,

Wist zij dat zij ook argeloos en naakt
Veilig kon gaan langs blikken en gebaren
Om in haar hart het nog onaangeraakt
Helder geheim zeer zuiver te bewaren.

[p. 259]

Weary river
door Muus Jacobse.

De rode stroom van het vergevend bloed
Wast onontkoombaar uit de smaad der wonden.
Wie sloeg hem? Wie heeft zijn gelaat geschonden?
Wie heeft bij de herkenning niet geboet?

Geen die het weet, want die hem niet verstonden
Zien hoe hij sterft en wachten aan zijn voet:
De rode stroom van het vergevend bloed
Wast onontkoombaar over alle zonden.

Zie, tussen hem en ons en jou en mij
Klopt onophoudelik en ongeneselik
Het trage leven als een vege vloed.

Alleen de dood verzoent ons met het leven,
Want er is geen vergaan en geen vergeven
Dan in de stroom van het vergevend bloed.

[p. 260]

Melchizedek
door Muus Jacobse.

Hij was nog jong, toen God zei: Abraham,
Wees machtig en trek uit, want uw vijanden
Geef ik u overwonnen in uw handen. -
En hij versloeg, tot hij bij Salem kwam.

Maar Melchizedek, die in Salem heerste,
Als oudste van de priesters, grijs en stram,
Maakte zich op. Toen zag zich Abraham
Opeens als een verloren zoon, die keerde.

En Abraham zag de rechtvaardigheid
Onder een stervend ras. Zijn jonge kracht
Schaamde hij zich en knielde voor een zegen.

Maar Melchizedek kwam hem kussend tegen
Met brood en wijn: Op u heb ik gewacht:
Kom, laat ons eten, morgen sterven wij.