Opwaartsche Wegen. Jaargang 9

[p. 75]

Onverzoend
door H.J. Bakker.

Voor hem was God een naam,
een vage herinnering en anders niet.
een droom slechts, die hij even vasthield, losliet
en vergat als elke andere droom.

toch knielde hij elken morgen weer opnieuw
en vouwde onbewust en achteloos zijn handen.
maar als zijn vingers aarzelend het kruis omspanden,
wist hij zichzelf vervreemd en ver van God.

en toen hij stierf, één van de laatste dagen,
verried zijn hartslag nauwelijks een verborgen angst.
maar met een lach, die vreemd klonk langs
de wanden, heeft hij het kruisbeeld aan den grond geslagen.