Opwaartsche Wegen. Jaargang 9

[p. 61]

[Gedichten van G. Achterberg]

Gedicht
door G. Achterberg.

In de zon is de dood begonnen;
hij heeft het zoete vreten aangevangen;
de warme velden worden donker overronnen.

Wij loopen nu met vrome voeten over naakte wegen
en zijn van zijne majesteit doorzegen;
ergens is er een onderspit gedolven.

En iedere vrouw is ons genegen
haar bloed te mengen met de zwarte zonnen,
die van de zoomen van ons bloed zijn opgestegen.

O lente, zon-bedronken en door donker overrompeld.

[p. 62]

Gedicht
door G. Achterberg.

Gij wist, dat ik niet anders was,
dan wat ik worden zou met u;
gij hieldt mij aan uw hart en schuw
beleedt ge in uw heerlijkheid,
dat gij niet anders had verwacht;
en nu aan deze eerlijkheid
te bloeien staat uw schoon lichaam,
en mijne ziel het gadeslaat
en met uw ziel tesamen raakt
iedere maal,
is het of wij van eeuwigheid
gekend zijn bij elkaar.