Opwaartsche Wegen. Jaargang 8

[p. 505]

[Gedichten van G.J. Peelen]

Doop
door G.J. Peelen.

Een gulzig fluist'ren van bijzonderheden
brandde gonzend door de kerk, toen bleek,
langs doornenhaag van smalend ooggesteek
een jonge moeder naar het doophek schreed en
tenger, zoo gansch alleen in groote bank,
gebogen 't hoofd, verzonk. Door hàrden klank
haar treffend wóórd voor wóórd, in somb'ren galm
klonk, voorgelezen, wreed de boetepsalm.

Maar toen we 't allen zongen, elk beleed:
‘ik, ìk heb zwaar gezondigd, Heer,’ toen was 't
of heel die bange, zware zondelast
door ons gedeeld, haar van de schouders gleed.
En allen voelden zich verteederd, mild,
toen jonge moeder 't hoofd zacht schreiend neeg,
en 't blond gelokte kind ten doop getild,
van vreugde kraaiend God ten vader kreeg -

[p. 506]

Zondeboeien
door G.J. Peelen.

Er zijn soms oogenblikken dat de mond
berouw belijdt en fel dan hand en hart
beschuldigt, vuil van staag misdrijven, zwart
van 't schendig breken der geboon, gewond

van 't eind'loos vallen, steeds terug in 't grond-
loos gat van telkens afgezworen zond';
maar 't zijn slechts wóórden, niet geuit door smart
om 't immer God bedroeven; niet het hart

is dezer leege leugen klanken wel,
maar vreès voor straf, gevolgen van mijn zonden;
Is diè voorbij dan eindigt 't woordenspel:

'k vergeet de pas geleden angst en wonden,
betreed opnieuw der oude lusten-hel
en 'k weet me vaster weer dan ooit gebonden....