Opwaartsche Wegen. Jaargang 8

[p. 442]

Johannes Kepler
door W. Hessels.

Geslepen steen, smaragd en diamant,
doorzichtig water, was zijn diepste wezen:
de hunkerende klaarte van al dezen
die aan de sterren zijn verwant.

Een bronzen toon van stroomend harpgeluid,
Zong in zijn binnenst de muziek der sferen;
der wereld warring kon zijn ziel niet deren,
niet overstemmen haar sereene fluit.

De wetten van het harmonieus heelal
waren zijn eigen wetten; en de banen
van de planeten en hun ring van manen
droeg hij van zijn geboorte al

binnen de grenzen van zijn rhythmisch bloed.
Maar toen hij in een wonderbaar doorschouwen
de wetten van den kosmos zag ontvouwen,
wist hij verrukt: hij had God zelf ontmoet.