Opwaartsche Wegen. Jaargang 8

[p. 366]

[Gedichten van Aldert Jongedorper]

De zwerver
door Aldert Jongedorper.

Gevochten tegen woekerende vlammen
't gespannen lijf door rook geblaakt,
waanzinnig tusschen opgeworpen dammen
van vuur, de poovre mensch, verwond en naakt.

Van vreugdevuren opgejaagd
zchzelf een vloek en uitgebannen
door Wie hem eens behaagd
had in een onvervuld verlangen.

Zoo keert zijn leven langs de wegen
die 't eens gegaan heeft nooit terug.
eens stierf de wereld aan den regen
en dit keert nu in vuur terug.

[p. 367]

De scheiding
door Aldert Jongedorper.

Voor Annie.

Jij stond verstomd op de kade
en ik was aan boord,
tusschen ons was een teistrende schade:
een blik slechts - geen woord.

dan loeide gillend de stoomfluit
een scheurende klacht,
we gleden beiden den droom uit
en nòg was het nacht....

[p. 368]

Rustplaats
door Aldert Jongedorper.

Voor Truus.

Toen stond het bloed verheven op en zocht
In vrijheid uit te breken
En drong - waar het niet verder mocht -
zich tot een angst,
een noodzaak en een smeeken
zóó groot dat het te sterven docht!

Maar in de haven van je armen
en aan het anker van je hart
voer het in rust, je zachte zon
bescheen het met een warm erbarmen
zóó groot dat het niet sterven kòn....