Opwaartsche Wegen. Jaargang 8

[p. 353]

[Gedichten van A.J.D. van Oosten]

Bedelwijfje
door A.J.D. van Oosten

Voor L.B.

Achter de ramen van de zaal

waar wij bij maaltijd en muziek

neerzaten, stond zij theatraal

geduldig en melancholiek.

Een afgerichte treurigheid

bedekte scherp haar oud gelaat,

het masker dat zijn stilheid spreidt

over een geest die list begaat.

Snel - toen we uit onzen leeren mand

gerezen opliepen naar straat -

vroeg onbeschroomd haar leege hand

te meten ons naar eigen maat.

Hoe licht verwart het domme hart

zich in zijn onberadenheid

tusschen de volheid en het kwart

van giften uit liefdadigheid -

Het kind in ons verdrong den man

en om haar moede lippen kwam

de moedergoede glimlach van

't rondom ons roezend Rotterdam!

[p. 354]

Klokkenluiden
door A.J.D. van Oosten.

De groote klokken honderd jaar geleden
zij luidden zwaar over de kleine steden
wij hoorden het en gingen ten gebede.

Als bijgeval, en bijkans zonder reden
vernemen nauwelijks uit de verte heden
we zwak de klokken in de groote steden.

En straks beluisteren we als merkwaardigheden
in 't film-journaal uit oude en doode steden
de klepelslagen van dit vreemd verleden.