Opwaartsche Wegen. Jaargang 8

[p. 175]

Mozart
door Willem de Mérode

Hij luistert: liefdes heilige motieven
Gaan door zijn bloed en luchtig wordt 't en klaar.
Hij ziet een vijver in een weide, waar
Wind speelt met spiegelende madelieven.

De wolken schaduwen; de bloemen hieven
Zich wit tot hemels donkere gevaar.
De zon ontluikt, en voor haar heet gestaar
Buigen en sluiten zich de zoet gegriefden.

't Wordt avond en het maanlicht en de dauw
Bleeken de wereld; 't water ademt lauw
En waagt te glimmen door het groot verbleeken.

De donder gromt heel donker en heel ver,
En stilt.... het bloed ruischt luid en helderder.
En in een lach verbergt een stem zijn smeeken.