Opwaartsche Wegen. Jaargang 7

[p. 315]

De blinde bedelaar
door Jan H. de Groot.

De straat barst van wit zonnelicht.
De bedelaar is blind.
Schaduw valt over zijn droomgezicht.
Hij houdt het napje vast, zooals een kind.

Het plekje aan den hoek is hem vertrouwd.
Uit de volte kent hij snel den stap
die aarzelt. Een kans?.... Als een grap
klinkt geld. De rinkeling verflauwt.
En hij knikt

als dank.
De glimlach is dood
om zijn mond. Denkt hij aan brood?
Of aan sterken dank?

Hij betrekt zijn wacht zonder opstandigheid.
En torscht een eeuwigheid aan duisternis
argeloos. Dit is zijn element. Een visch
draagt d' Oceaan, en ik den tijd.

In den spiegel van zijn ziel staat God.
Ongerepte majesteit die hem tegenlacht
met Zijn gebod:
‘Wacht!’

Wacht tien - honderd uur.
Een hemel van wit zomerlicht,
Barst eens over dit dood aangezicht.
Blinde zing!
Bedelaar - Mensch spring
met Hem over dezen zwarten muur.