Opwaartsche Wegen. Jaargang 6

[p. 273]

Adriaen Brouwer
door G. Kamphuis.

Hij brak het brood met dronkaard en rabauw
In 't vuil en donker kot van een taveerne.
De nacht was triest, maar 'n mooie deerne
En een pint wijn verdreven 's levens rouw.

Maar toen de middag aan het venster brandde
Weende het barre hart. En droeve kleur
En somber licht beleden zondesleur
Op 't grauw paneel door maagre beedlaarshanden.

O, 't zwerven door de nachten van dit leven
Wie vindt in dit ontluisterd oord een pad?
Hij ging vermoeid, toen hij geen vuur meer had
Ter poorte uit. Ons heeft hij slechts gegeven
De aalmoes van een moeilijk, dolend hart
De sombre grootheid van een zondig leven.