Opwaartsche Wegen. Jaargang 6

[p. 123]

[Gedichten van Hélène Swarth]

Christus met den palmtak
door Hélène Swarth.

Een lelie, rank in sneeuwwit kleed van linnen,
Het blank gelaat omvlijd van vlosse haren,
Zoo zonnigblond als rijpe korenaren -
O Vredebrenger! wie zou U niet minnen?

Als meren blauw uw oogen, die bewaren
't Azuur der Heemlen, teeder, vol bezinnen
Van eeuwig licht in 't Vaderhuis, waarbinnen
Ge ons leiden wilt, door smarten en gevaren.

De slanke palmtak in uw hand geheven,
Met al zijn blaadren zie 'k van liefde beven,
Gelijk de windbewogen vleugelveêren
Van d' Engel Gabriël, die kwam begroeten
De Maagd Maria als de Bruid des Heeren
En bracht de Boodschap, knielend aan haar voeten.

[p. 124]

Christus en Johannes
door Hélène Swarth.

Hij hief den kelk, vol wijn als donker bloed.

En aan zijn schouder, waar het de oogen sloot,

Lag, blanke bloem beroosd van morgenrood,
Op aard gezegen als een hemelgroet,

Het teeder aanschijn van Johannes.

Dood

En leven, lijdensafgrond, liefdegloed
In de oogen zag 'k van Hem die voor ons boet -

Hij hief den beker, die zijn bloed ons bood.

In 't strengomlijnd en wasbleek aangezicht,

Omlijst van haren als een wolk van smart,
Die oogen voelde ik branden mij in 't hart,
En weenend zeeg ik aan zijn voeten neer.

O ware ik hem, die aan uw schouder ligt

En weet: - ‘Ik min Hem, Hij bemint mij weer!’

[p. 125]

Aan 't kruis
door Hélène Swarth

Ik zag aan 't kruis, gelijk een lelie blank,
Den Heiland, de armen wijdgespreid ten zegen.
Het kruis ontvloeide een zilvren stralenregen.
De dorenkroon ontbloeide een rozerank
Ter wederzij - En rozebladen zegen
Op Magdalena, weenend smartekrank,
Johannes en Maria - Zachte klank
Van vleugelslag doorzong de hemelwegen,
Waar Englen daalden met een koel geruisch,
Verlangende armen reikend, godgezonden,
Hem heen te dragen naar het Vaderhuis.

Ik zag het bloed, dat droppelde uit zijn wonden,
Om onze zonden, die zijn leden bonden -
Ik zag den Heiland zwijmen aan het kruis.