Opwaartsche Wegen. Jaargang 6

[p. 2]

Moment sentimental
door G. Willemsz.

Wij stonden voor 't laatst tegenov'r elkaar,
Het licht scheen dagehelder door de ruiten,
Er geurden bloemen in den tuin en buiten
Juichten stemmen - zacht blonk je glanzend haar.

Ik sprak: ‘Waarom is dit het zware eind?’
Tusschen ons draalden ongesproken woorden,
Er brak iets stuk en ons beider verstoorde
Harten dronken de smartlijk zoete wijn.

O donkre vrouw, toen zoekend onze monden
Elkander vonden voor dit laatst vaarwel -
Toen is mijn hart een licht plotsling en hel
Geschonken als vergeving na een zonde.