Opwaartsche Wegen. Jaargang 6

[p. 1]

[Opwaartsche Wegen 1928]

Tocht zonder einde
door Martin Leopold.

Ik droom in een ranke boot, en roei
naar een heel ver land....
Ginds, waar de paarlemoeren bloei
van zeesmaragd en zonrobijn
vergaat in purperrooden wijn,
dáár moet het zijn - ik roei,
het verlangen brandt.

Eeuwen zongen hun vergaan -
nòg was ik niet gekomen aan
de koele kust, waar elke lust
verwordt tot doodelijke rust;
waar elk verlangen is gewijd
aan stilte en verlatenheid,
en sluimerende eeuwigheid,
en de mijmering van den dood -

Ik roei in een ranke boot;
en het verlangen zingt mijn nood:
O, wanneer zal er aan dit droomen,
voorgoed, voorgoed een einde komen.