Opwaartsche Wegen. Jaargang 5

[p. 451]

De avond wekt gedachten aan den dood....
door Johan Goossen.

De avond wekt gedachten aan den dood:
Dan sterft de dag. Dan kwijnt het teere licht
Onmerkbaar weg en d' aarde hult zich dicht
In 't sombre donker, wijl haar glans verschoot.

De stilte is wijd, beangstigend en groot:
Een doodenwake.... Haar betraand gezicht
Hebben de bloemen droef naar d' aard gericht
Stil weenen ze om het leven, dat vervloot.

Maar boven in de klare avondlucht,
Daar fonk'len blij de lichte, reine sterren,
Ze drupp'len hemellicht op aarde en van verre
Zien wij een glimp der Heerlijkheid.... Een zucht
Rijst op uit 't hart. Het machtig stergewemel,
De avond wekt verlangen naar den hemel.