Opwaartsche Wegen. Jaargang 5

[p. 322]

Herfst
door Jan H. de Groot.

Ik ging door de wereld, ik ging naar de Zuid.
En achter mij holde het toornig geluid
van een razende wind.
Die kwam uit het land van de krakende noord.
Die joeg mij langs velden en wegen voort
als een angstig kind.

En ginds aan de einder de zomer vlood
met een vlek op z'n rug van goud en rood.
En de stormwind achter zich aan
Die schaterde en danste een doodendans.
In het licht van wat natten zonneglans
met de warr'lende blaan.

‘Rover,’ schold ik en keerde om.
Ik schreeuwde 't hem tegen zoo hard ik kon.
‘Rover,’ je steelt me de zomer af.
Hij lachte en schaterde 't uit en ie gaf
me een klap dat ik tuimelend viel.
Hij toonde z'n grijnzend verweerd gelaat.
En z'n oogen fel van een bijtende haat.
Z'n handen groot en hard en rood.
Z'n mantel van druipend glimmend lood
En z'n kille ziel.

Verschrikt toog ik voort, ik trok naar de Zuid.
En achter mij holde het toornig geluid
van een razende wind.
De zomer was weg, gevluhct over zee.
M'n verlangen en droomen nam hij mee.
En ik bleef alleen met een hart vol wee
Een verlaten kind.