Opwaartsche Wegen. Jaargang 5

[p. 2]

Vergeet mij niet.
(Alfred de Musset: Rappelle-toi).
vertaling van M. Stevense.

Vergeet mij niet als schuchtre dageraad
de zon in weids paleis vroeg binnenlaat.
Vergeet mij niet als door gepeins gebogen
de nacht droomt onder tent met sterrenogen;
als 't hart snel in je klopt, als jou de vreugde wenkt,
als 't donker van de avond zoete dromen brengt

hoor dan het zachte lied

in 't bos en in het riet:

Vergeet mij niet.

Vergeet mij niet wanneer het lot zal leiden
dat van elkaar voorgoed wij zijn gescheiden;
wanneer de jaren, d'eenzaamheid, de smart
gebroken hebben mijn wanhopig hart.
Denk aan het laatst vaarwel, denk aan mijn treurge liefd'!
Afwezigheid noch tijd hebben mijn liefd' gegriefd.

Mijn hart zingt jou het lied

zo lang 't mij leven biedt:

Vergeet mij niet.

Vergeet mij niet, wanneer de koude zoden
mijn moede hart tot eeuwge ruste noden;
vergeet mij niet, als op mijn graf zo stil
een bloem zachtkens haar kelk ontvouwen wil.
Je zult mij niet meer zien: mijn ziel in eeuwig leven
zal als een trouwe zuster zich naar jou begeven.

Hoor in de nacht het lied

van eenzaam-groot verdriet:

Vergeet mij niet.