Opwaartsche Wegen. Jaargang 4

[p. 402]

Ochtend
door W. Hessels.

Wat zie je als je in je kamer ligt
en de dag aanschemert over 't donkre hout -
Als je oogen ontluiken in je zacht gezicht
waar nog 'n droom 't blauw beneveld houdt?

Glijden engelen trillend naar beneden
uit de zilveren klaarte van de ruit,
beginnen te zingen al de tederheden
die om je staan, met vreemd vèr-af geluid?

Je wendt je hoofd naar 't licht en ziet 't gaan
tintelend over 'n slapende oude stoel,
en zie, 't raakt 'n glazen klokje aan, -
en áldoor ónbestemd in je dat vreemd gevoel

van 't mooie leven en van vermoed geluk -
Denk je aan 'n warme lente en 'n perelaar,
de rozen breken hun teere knoppen stuk,
de meidoorn geurt en bloesemt op je haar, -

Of hoor je van nog ijler en nog stiller dingen
als je zoo vroom en haast gedachtloos ligt, -
je oogen luisteren naar oneindig zingen,
de stemmen van 't leven in 't ochtendlicht -

Het onbekende, tooverige leven....
Er pinken vogels, één, en nog één, hoor,
je oogen lichten en je wimpers beven, -
ben je nu bàng - waarvoor, mijn kind, waarvoor?