Opwaartsche Wegen. Jaargang 4

[p. 291]

Het sterke zomerweer
door J.H. de Groot.

Nu was het sterke zomerweer
de baas van zomerdagen,
Nu kon de lucht de weelde van
een felle zon verdragen.
Geen kille wind als nauw de zon
den dag had ingekeken.
Geen wolkenpak dat d'eersten glans
versmoorde in z'n deken.
Geen storm, geen hagel, na een dag
van tintellichten zonnelach,
Geen warmte, die bij regenslag
Voor dagen was geweken.

Nu is de zomer rijp gegroeid,
En laat z'n buit verdeelen.
Nu is het zonlicht mild en goed
en kan een stootje velen.
De wind krijgt nu geen goede kans
Het stofgoud op te jagen.
En wolken kunnen heusch niet meer
zoo'n sterken glans verdragen.
Al dreigt een dwaze donderkop
de zon met paarsgezwollen krop.
Dan schaterlacht ze om die op-
gezwollen wolkenkragen.

[p. 292]

 

Ach, dat ik als het sterke weer

 

van heete zomerdagen

 

De weelde van een groot geluk

 

Een groote zon kon dragen.

 

Maar als één dag de zomerzon

 

M'n ziel heeft uitgekeken

 

Dan komt al gauw een wolkenpak

 

En spant er voor z'n deken.

 

Dan staat direct de stormwind klaar

 

En jaagt en vaagt met breed gebaar

 

De mooiste glansen uit elkaar.

 

Hij laat mij troostloos staren naar

 

't Geluk dat is bezweken.