Opwaartsche Wegen. Jaargang 4

[p. 210]

Jezus
door Willem de Mérode.

Hij kende al de jongens van de streek
En wist hoe vriendelijk de meisjes lachten,
Waarnaar de jonge vrouw aandachtig keek,
En wat den man ontstellen deed en smachten.

Zijn ziel was als de spiegelende beek
Waarin de wolken bonte beelden brachten
En men verbaasd naar het vervaarlijk zachte
Diepe geheim van eigen oogen keek.

De moorder en het bruidje had Hem lief,
De kind'ren met de zongebrande konen,
De veile vrouwen en de zuivre zonen,
De durver, en de droomer, en de dief.

Zij volgden Hem zoo ver hun levens gingen,
En keerden dan teleurgesteld naar huis.
Slechts stonden glanzend van herinneringen
De moeder en de minnaar onder 't kruis.