Opwaartsche Wegen. Jaargang 3

[p. 33]

[Nummer 2]

Spelende Poesje
door
J.H. de Groot.

Een touwtje langs het raamkozijn,
Een kwastje aan het rolgordijn,
Een propje op het kleed,
Een pluisje - al is het nog zoo klein,
Een draadje als een ragje fijn,
Ze pakt het beet.

Ze solt en rolt zich om en om,
En trekt d'r zwarte rugje krom,
En slaat een pootje uit.
In 't keeltje snort een zacht gebrom,
Dan vliegt ze fluks de tafel om
En snapt den buit.

Ze luistert naar een licht gerucht,
Ze neemt een sprong, ze neemt de vlucht
In overgroote vaart.
Ze hoest en proest en kucht en zucht,
Steekt al d'r pootjes in de lucht
En grijpt d'r staart.

Zoo dolt ze gansch den middag rond,
En stoeit en buitelt op den grond,
Nooit moe en nooit voldaan
Ze bijt en grijpt en gromt en bromt,
En is het uit -, 't begint terstond
van voor af aan.