Opwaartsche Wegen. Jaargang 2

Zondagmorgen
door
G. van Veldhuijzen.

Ze praten zacht met beverige stemmen
Over de dingen, die hún wereld maken
En zien rondom zich, in een blij-tevreden rusten,
En luist'ren, hoe de vogels in de boomen zingen.

Zoo wachten ze, en niets verstoort de stilte -
Maar dan ruischt uit het naë kerkje op
Een psalmlied, en de vrouwtjes vouwen d' handen
En lisp'len zacht, voor zich, de zange mee.

Door 't kleine poortje kan 'k nog even zien het hofje,
Het ligt daar stil in gouden zonneglanzen
En voor de deurtjes van de lage, hel'dre huisjes
Zitten wat vrouwtjes, in een knus-bijeenzijn, saam.