Herman Heyermans Jr.
Toont niet elke dag opnieuw de onverzadigbaarheid van den dood? Dat 't leven in zijn gejaagden loop den kamp verliest?
Maand na maand vallen Neerlands groote kunstenaars....
Deze maand herdenken wij Herman Heyermans, zooals wij vorige maanden Emants, Couperus, de Haan, Adama van Scheltema e.a. herdachten. Wiens naam staat de volgende maand in de treurige rij?
Herman Heyermans is dood; zijn vele werken vermeerderen niet meer, ze zijn compleet. Ik wil hier niet volledig noemen, werk na werk, dat zal voortleven, nu de maker is gestorven. Ze zullen nog lang het land doorgaan en spreken en doen ontroeren ook.
Daar waren vrienden gekomen om hem te huldigen op zijn zestigsten verjaardag, maar ook om velen gelegenheid te geven, hem dankbaarheid te toonen; zeker ook om dezen grooten Nederlander te steunen voor de toekomst, want vergeet 't niet, hij is arm en in zorgen gestorven.
Hij, die in het leven stond met een open hart, heeft opgenomen en gegeven dat leven in scherp realisme. Hij werd door het leven geslingerd tot in de donkerste hoeken en hokken, en 't leven was in z'n uitnemendste ook voor hem moeite en verdriet, 't Sloeg zijn open hart tot bloeden. De groote, grootste dramaturg van Nederland gaf daarom schrijnende contrasten en een zoo bijtend sarcasme, dat de liefde in zijn hart gestorven scheen.
Wat grootheid voor ons te bewonderen blijft? Ik behoef op dit oogenblik, nu voor 't eerst zijn lichaam rust, na een langzame en taaie marteling, toch niet te spreken van de nachtzijde, ook van zijn leven? De grootheid voor ons te bewonderen, is zijn uitnemende werkkracht en zijn groote liefde, die hem daartoe aanspoorde. En nu willen wij stil zijn, om de stilte van den dood, die ons 't laatste woord ontneemt.
v. D.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd