Opwaartsche Wegen. Jaargang 2

[p. 257]

[Nummer 10]

Gebed om Berusting.
Door
W.A.P. Smit.

Vader, zie - Uw kind heeft pijn
En niet rusten wil mijn denken -
Geef mijn hart nu stil te zijn,
Wil mijn ziel berusting schenken.

Ach, ik ben zoo zwak en moe,
Al mijn kracht is nu verloren -
Vader, sluit Uw armen toe,
Dat ik bij U word herboren -

O, het schrijnen van mijn smart
En de leegte van mijn leven!
God, heb ik U trotsch getart,
Wil mij deze schuld vergeven:

Nu is mijn opstandigheid
Neergestild - ik zoek te rusten,
Maar mijn hart vraagt nog altijd
Om de lippen, die mij kusten!

Ach, ik had zoo lief, mijn God -
'k Droeg mijn liefde door de dagen
In de vreugd om Uw gebod,
Dat mij gaf zoo schoons te dragen...

*

[p. 258]

 

'k Weet het wel, - Uw weg is goed

 

En Gij zult Uw kinderen leiden -

 

'k Weet wel, dat ik rusten moet

 

En mijn hart tot U bereiden -

 

 

 

'k Weet zelfs, dat ik ééns moet komen

 

Tot het buigen van mijn hoofd:

 

‘Wat God gaf, heeft Hij genomen

 

En Zijn naam zij steeds geloofd!’

 

 

 

O, ik weet het - wil vergeven,

 

Dat mijn hart niet stil kàn zijn:

 

'k Voel 't gemis voor al mijn leven

 

Nog te brandend als een pijn.

 

 

 

Vader, neem mij in Uw armen

 

Zacht, zooals mijn Moeder doet,

 

Dat mijn ziel om Uw erbarmen

 

Weer vertrouwend worden moet...

 

 

 

Vader, wil in mij genezen

 

't Wilde schroeien van de pijn -

 

En laat mij dan dichter wezen

 

Bij U, dan ik nu kan zijn...