Opwaartsche Wegen. Jaargang 2

[p. 99]

Vrouwenogen
door
Geraert van Suylesteijn.

Soms, wanneer het voor mijn ogen
Donkert, en ik somber word, -
Word ik plotseling bewogen,
En mijn vreugd weer volgestort

Of opeens, door al den hogen,
't Zonlicht naar beneden viel,
Zien twee zachte vrouwenogen
Door mijn ogen in mijnːziel.

Licht van God, aan mij geschonken,
Zuiverder dan zonnelicht -
't Heeft mij weer, van vreugd doorblonken,
Tot het Leven opgericht.